DÜŞ'E KALKA UÇURUMLAR
Bir tek düşlerim de uçurumdan yuvarlanmak korkuturdu beni,
Bir de onun uçurumlar kadar keskin gözleri. Ayağımın kayması ise an meselesi.. Dedikleri kadar var aslın da, Düş’e kalka yaşamayı öğrenebilmek, belki de bu işin tek tesellisi.. Sözlerine takılır gibi olsam da, yine de doğrulturdum kendimi Eğer çekiştirip durursa sürekli kalbimi, İntihar süsü verip, hapsime alabilirim o gözleri.. Yalnızlıklar dolaşsa da çevrem de,hiç alınmazdım üstüme Gizli ağlar,mutluluğu örterdim her gece üstüme.. Seni tabağımda kalmış son bir lokma kadar sever, Hep koyardım,en yüksek yere.. Ve bir dostum vardı benim,bana hep sadık kalan, Ve her an içimi kemirip,yüreğimde yaşayan, Sürekli pansuman halinde, Gittiğinde tek şeydi,senden geriye kalan.. |