YIKILDI KUMDAN KALELERaf dilemelerde bir kalp tuz buz oldu gece kırılan cam parçaları batarken içime ölüm saatine kurdum heyecanlarımı bir yanlış anlaşılmayla yıkıldı kumdan kaleler gündüzler gecenin mahremiyetini bilmezdi geceler gündüzlerin telaşından anlamazdı iç içe geçmişti içimdeki aşk yerli yerine oturan bütün parçalar yerinden oynamıştı kapandı, bir şair nemli toprağa kalbini söküp yerinden attı kuytulara en çokta ona kızdı ona acıdı, acıyan yanlarına bakarak bir söz kaldı yarım yamalak sabahın orta yerinde bir kız kaldı boynu bükük saçlarını okşadı şair uzanarak eski bir aşk gibi eşyalarını topladı, üzüntüler yerden ve şiir bitti daha ne söylenebilirdi ki! af dilemelerde bir kalp aşk’sa bir çocuğun elinde oyuncak Diz_Kapak |
Her kalbi çocuk yapar...
Hayaller kurulur, hayaller yıkılır...
Yıklır kumdan kaleler...
Tebrik ederim...