![]() Gri
Her geçen gün eksilen bir parça
Her nefes ömre ziyan Bedene törpü sarkaçları zamanın Sevda ve hüzün ölümle yaşam arasında tıkış tıkış Ne kadar iç içe geçmiş çember Yalnızlığa düşmüş ruh Mahşeri kalabalıklarda bile Tek başına Ve sen sevgili Dünyanın öbür ucuna dayayıp sırtını Ağlamak istersin mum kokulu gecelerde İşte orasıdır her yerin öbür ucu Diğer yanı Ağlamaların sesin gibi büyük Sessizliğin kadar içsel Hıçkırıkların kadar keskin Ah ağlamak ne insanca şeydir. Siyahla beyaz arasına sıkışık renklerdesin Ağla yeniden gök kuşağının gitmişliğine Gecenin mavisine Aşkın kırmızısına Tut memeyi el yordamında Gökyüzü göğsünde emzirsin seni sıcacık Islak ıslak gülümsesin gözlerin Ağla bu gün yeniden Siyahtan beyaza başka renkler için. Bitir içinde hüznü Geriye bir gülümseme kalsın. Rıfat Gürsoy |
Yinede aglamasin kimse , guzel bir siir , kutlarim sizi , sevgilerimle .........