Tren raylarının yalnızlığı
Kaldırımlar kadar ıslak,
Çocukluktan kalma sevinçlerim kadar eski Ve gökyüzü kadar uzak bir anı yaşıyorum. Tebessümlerim sahte, Sessizliğim sıradan; Özrüm kabahatimden beter bu aralar! Tren raylarının yalnızlığını taşıyor bedenim, Sadece bir sefer O da kısa süreliğine geçiyor mutluluklar üzerimden. Bir sigara dumanı gibi keskin ve çabuk, Süzülüp gidiyor bulutlar; Oysa bir damla yağmur aradığım! Her kim anılarımda yeri varsa tanıdığım, Yabancı artık. Biriktirdiğim tüm sözleri, Yan yana getirmek için delicesine çabaladığım tüm kelimeleri Ve öğrenmek için bir ömür harcadığım her şeyi; Unutmaya hazırım şimdi... Bana bir hiç vaad ettikçe hayat; Benden alıp götürüyor hayallerimi... |