ÇaresizlikResmine baktım az önce Bir daha bir daha Ben hep yapıyorum bunu, Sen olmayınca konuşuyorum senlen, Gülüyorsun, Ara sıra da İzmir’e bir gelsen, diyorsun. Susuyorum. Yine düğümlendi boğazımda sözcükler, Sıra sıra yutkunuyorum. Çaresizlik, Büyük konuşmuşum, anladım; Ben seversem, bakmam, Ne Ferhat’a ne Kerem’e ne de Mecnun’a, Ben seversem, Yol olur kader önümde, Kavuşturur beni yarime. Daha önce okumamışım, Şimdi anladım, Çaresizlik; Büker belini yiğidin, Yoksa sofrasında katığı, Cüzdanında parası, Cebinde, son tek bir sigarası. Cihana hükmeden ben, Bulamadım, çaresizliğe Biçare. Kemal ALKAN |