YÜZLEŞMEÇok eskiden beri tanırım beni... Az sonra ne yapacağımı bilirim... Ya da ben öyle sanıyormuşum... Bunca yıldır tanıdığımı sandığım ben Ne çok değişmişim, bilmeden... Ne çok korkularım varmış Ne çok cesaretlerim Aynada yüzüme bakan bu kadın Kim...? Ben miyim? Bunca yılın ardından kendimle yüzleşince Benim bana ne verdiğim, benim benden ne aldığım Koskocaman bir muamma... Ya sandığım kadar iyi tanımamışım beni... Ya çok iyi gizlenmişim kendimden... Şimdi içinden çıkamadığım bu yüzleşme hali Milenyum insanına özgü bir akım mı? Ne şarkılar eski tadı veriyor bana... Ne şiirler... Öyle çok başkalaşmışım... Mutasyon mu geçiriyorum...? Kendi kabuğumu yırtıp, Kendimi doğurmanın sancıları mı bunlar...? Ah annemin koynu Bu aralar en çok ihtiyacım olan Kendimi emanet edebileceğim En güvenli yer... Anne, sakla beni... Kendimi kendimde bulana kadar... Sibel |
sözlerin mutlu etti bunu bilmelisin. elbette insan yapıtlarının beğenilmesini ister.
çok eksiğim ve hatam var biliyorum özellikle imla konusunda dikkatsiz davranıyorum.
bu yüzden kendime çok kızıyorum oysa dil bilgisi konusunda çok başarılı bir öğrenciydim.
dikkatsizlik insanı gerçekten kötü yönde ilerletiyor.
:)