İNSAFIN YOKMU SENİN
Ey başı buyruk deli sevdam
Senin hiç mi insafın kalmadı Bunca senedir bana çektirdiklerin Yetmedi mi be kitapsız yetmedi mi Bunca senedir severken seni Birde utanmadan el diline düşürdün beni Senin hiç mi insafın kalmadı Başı buyruk hoyrat sevdam Bak gör sana olan sevdam Nasılda yakıp geçti yüreğimi Toparlanacak hiç bir şey bırakmadı Vurdu vurdu öldürdü beni deli sevdan Eyleme bu kadar bana acılar Çok görme bana bir dilim mutluluğu Haydi aç kollarını da Mutluluklara uçalım deli sevdam Senin hiç mi gururun kalmadı Bunca senedir yaşanılan sevdamıza Böyle bir anda kıyılır mı hiç Aç kalbinin kapılarınıda oracıkta öleyim İster fırtına ol ister rüzgar ol Hiç biri inan umrum da değil benim Sen olduktan sonra yanımda Cehennem bile Cennet gibi gelir gözlerime Ben senin için ömrümden vaz geçerken Sen benim için Kılını bile kıpırdatmadın senin hiç mi İnsafın kalmadı deli sevdam Binlerce parçalara ayırdın beni Sen yokken ben şimdi buralarda Nasıl yaşarım inan bilmiyorum Gel de artık bitsin bu çekilmez sancılarım. Ufuk GÜNEY |