AYRILMAK VARDI UNUTTUN MU DOSTÇAArtık sen de yerini al Mazimin içinde canım Her şey sineye sarılırda İhanetin asla sevdiğim Kaldırım taşları dizdin sanki Sevdandan biçar şu kalbime Çek elini artık yaralı sinemden Derman istemem senden sevdiğim Erişilmez bir mabetmiş gibi Gözümde gönlümde büyüttüğüm Nazar olur diye üstünü örttüğüm Sevgindi anlamadın sevdiğim Şimdi sana ah etsem ne fayda Ne can ne şevk kaldı bu canda Ölür gidersem cefanın koynunda Ahirettte iki elim yakanda sevdiğim Yüreğimden düşen her bir parça Nasıl da canımı yakar hoyratça Ayrılmak vardı unuttunmu dostça Şimdi nasıl diyeceğim sana kal hoşça... ÇİMDİK 09.10.2013 |
hayat diyoruz işte bu duruma şairim.
Hayatın ta kendisi bu.
Yumuşacıktır ya yüreğin...
Duyguludur, sevdaya susamıştır ya...
Bir zalim çalar kapını,
buyur edesin, baş köşeye oturtursun yüreğinin,
seversin, sayarsın, taparsın,
sonuç,
çoğunlukla hüsran...
Bir arı misali,
alacağını alır senden, çeker gider başka çiçeğe...
Sen,
yaşadıklarınla kalırsın...
hatıralarınla yaşarsın...
Şiir şiir,
şarkı şarkı yaşarsın işte...
Bu şiir, hayatın ta kendisi olmuş.
Acı ama,
güzel olmuş.
Acılı ezogelin çorba misali...
Elinize sağlık şairim...