PARDON MATMAZELpiyasası bitmiş eski yunandan kalma bir acı hala içimi sızlatan son senfonisi mozart’ın taraklanmış örülü saçlardaki çözümsüzlük araklanmış bir kurşun bu böğrüme saplanan klasik kamikaze hem hızlı hem aheste beynimin derinliklerinde viyolonsel pardon matmazel zili ben çalıp kaçmadım çocukluğumdan kalma komplekslerim paçamda çamur izi ne bir rüya gördüm ne de hayra yordum rüyaları son tren üçüncü mevki dolu bu yüzdendir taş atmalarım aralıksız camlarına vagonların aynada cahil cüce aksine bakıp konuşan deli kendi gölgesinden korkan bedevi daha yazılmamış kara kitabımın kızıl güllerinde önsöz olmaya istekli kırmızı başlıklı kız asri mezarlıklarda dolaşan geceleri ışıklı panolarda serseri, piyano neonlarda haydutluk düşüncesi h/içilmiş hayatın kenarlıkları bir orkestra şefi gibi hakim, vakur ve kendinden emin polis telsizlerinde bu aşkın tutanakları camları kıran fırtına perdeleri söküp kornizlerinden, bir yol bulup odama gelen hayalet aç badi aç kapıları koş lola koş açıklara sök kalbimi şimdi yerinden kanımı yerlere akıtmadan bir dar geçitten geçtim bu sabah ayağımda pranga dilim lal kozasını bozunca tırtılın eğlencesini mateme çevirince akşamcının kilitleyip cezası budur deyip içimdeki çocuğu içime nefeslerim dalgalı gelir adım atışlarım soluksuz bir sokak lambasının ihanetinden kaçar gibi altına işeyen yaramaz annesinden azar işitir gibi masaların altına saklandım ömürboyu elemsiz bakışlarımda uçan balon dalıp giderdim alice harikalar diyarına ıslaklığım kuruyana kadar tereciye tere satmalarımın ayyuka çıktığı yıllardı babamın omuzlarında izlerken hayatı tepetaklak yuvarlandım hiç beklemediğim bir anda, tam ortasına bir sokağın camdan değildi ellerim herkes bu yüzden kırıldığımı zannederken başka sebeplere hayrandı kırgınlıklarım okuyanın damağındaydım oysa halkaları atmaya başladığımdan beri lunaparktaki sigaralara bütün şiirlerim tuzssuz yalan yanlıştı yazılanlar ikinci sınıf bir lokantanın vitrininde az pilav üstü piyasa teyp’te sanat müziği vazgeçilmezi öğlen vakitlerinin uzak ihtimaller cızırtısı kulaklarımda eski yunandan kalma ve hala içimi sızlatan son senfonisi mozart’ın kulaklarımda Diz_Kapak |
lakin
derinliğine inecek vaktim olmadığından tekrar geleceğim okumaya
tebrikler...