Ben suya yazıyorum artık şiirlerimi,
Şiirlerim akıyor o yüzden göl taşmıyor.
Yüreğimdeki sabır işliyor kalemimi,
Kalemimde duruldu oda haddin aşmıyor.!

Zaman içinde zaman akar bir su misali,
Yaş kemale ermeden uslanmayı bilmeli.
Benliğinden sıyrılıp huyunu değişmeli,
Can boğazdan çıksada kul huyun değişmiyor.!

Yıllar yılı sitemkâr mısralarla avundum,
Kendimi cahil kula çevirerek dövündüm.
Haklı iken hakkımı haksız hale çevirdim,
Bu zamanda haklılık artık mana etmiyor.!

Öyle bir devirdeyiz adı ahir zamandır,
Ne aklın yolu birdir ne doğru tek imandır.
Bu kul imanı şiar olana minnettardır,
Kalem edip kesilmiş huyunu terketmiyor.!

Çok şey yaşadım gördüm hepsi birer ibretlik,
Hepsinden bir ders aldım yüreğe attım çentik.
Her çentik yüreğime doldurdu bir sadelik,
Sadeliğin yerini süslenmiş söz tutmuyor.!

O kadar yazdım çizdim aynı tas aynı hamam,
Ne hamamda ne tas’ta gayrı bir suç bulmam.
Yinede ara ara yazmaktan geri durmam,
Bir baba yiğit çıkıp haddimi bildirmiyor.!

Şimdi iki söz yazan olmuş allemi şair,
İçi boş manası yok hepsi birer vesair.
Bende baktım olmuyor sussam ebedi ahir,
Meydanı boş bırakmak bu kula yakışmıyor.!

Yazıp çizdiklerimi kırk kez yazıp silerim,
Bir tek harfinde dahi saatlerce beklerim.
En doğru ifadeyi bulursam arz ederim,
Bazen attığım her taş gediğe oturmuyor.!

İki mısra yazan kul kendine şair diyor,
Şairliği bırakın "üstat"lık atfediyor.
Atıfla kalsa iyi haddinide bilmiyor,
Kırk yıllık kâni işte huyundan vazgeçmiyor.!

Bu kul pir Mevlanadan almış olsada eli,
Kendine yakıştırmaz üstat’lık yada veli.
Nefsimden kötüsü yok kulu hor görmemeli,
Günde yüz kez tövbeyi dilinden düşürmüyor.!

Kul TİRYAKİ nin sözü ummanda bir zerredir,
Zerre söz yetmeyince en doğru ifadedir.
Uzatmaya gerek yok iki sözde kâfidir,
Yazacak çok söz varda anlatmayla bitmiyor.!

29 Eylül 2013
22.36
İstanbul