sadece ATEŞ.......
sadece ATEŞ.......
Ne zaman ki kipirdansa yuregim şiir yazmaya gider ellerim Kaybetmişim sesimi de konuşamıyorum demektir, alfabemi tüketmişim de, göynüm yine kagit kesigi dolmus gibi… Ne zaman yazmaya kalksam, çölün tam ortasında kaybolmuşum da, neresi kuzey, neresi kıble anlamaktan yoksun kalmışım demektir. Hangi kelimeleri ard arda sıralarsam sıralayayım; hangi huzun hangi yaşam sancısı hangi çocuğun çaresizliği hangi kadının ateşi hangi yaşlı kadinin bilgeliği, dökülürse dökülsün murekkebimden biline ki kelimeler tükenmiş yangın başlamış sessizliklerimde…. ve ben bu şiiri , böyle konusuz, böyle öznesiz böyle oyunsuz yazmışsam biline ki, ne ses kalmış, ne kelime kalmış, ne tecrübe kalmış ne umut kalmış, ne ben kalmış, sadece ateş KALMIŞ, sadece ATEŞ……. Mısra Mumcu |
tebrik ederim şaireyi