ben boyle mutluyum
yalnizlik kor gibi yüregimde
oyle sarmişki bedenimi ruhumda tutsak gibiyim mesafeler acıtıyor canımı geceler uykusuz ve soguk zemheride yaniyor agustosta üşüyorum ben seni oyle sevmişimki daglar dar gelmiş ovalar engin enginlerde gezer yuregim ne gökteyim nede yerde hem gökteyim hemde yerde rüzgarin önündeki yaprak gibiyim bir oyana bir buyana savruluyorum bir ucsuz denizlerde bir karli daglarda gönlüm sıgmıyor biryere ne daglara ne denizlere, bir fırtınaya kapilmiş gemi gibi dalgalar arasinda boguşuyorum bilmem nereye varir sonum ama ben boyle mutluyum DURSUN DURUKAN |