Üşüyorum.
Bugün yapraklar ruhsuz, gökyüzü karanlık
Hala uzayda olduğumuzdan emin olmak için Bakabileceğimiz yıldızlar bile Gözükmüyor bulutlardan Kasveti sırtımda taşımaya başladım sanki Dizlerim çözülüyor artık yürümekten Nereye gidiyorum bilmiyorum Belkide itiraf edemiyorum kendime Çünkü içimdesin, duyarsın Duyarsan üzülürsün. Sarhoşluk gibisin Sen şişenin sonu, bense yitik bir karaciğer Hiç bir tıbbi yardımı kaldıracak durumda değilim artık Düşüncelerim it dalaşında Belki de arada duyduğum insan sesleri banadır Savaş meydanına düşen uçak gibiyim İrtifa benciliyim Düşüyorum Karanlık bir sonbahar günü, Sen öldün ben üşüyorum. Sami Arlan.. |