Sinemde matem var, sensiz neyleyim yar…Yar… Beni benden Alan bahar İçimde dinmeyen Bir hicran var Hazanı ne vakit Düşünsem yüreğim yanar Sesin Nefesinden Nükseden hevesin Hissiyatımı cezbeden Naif halin Gözlerimi kamaştıran O cemalin gitmiyor yar Edibe’ydin Sanki onun Bendinde büyümüştün Bitmeyen hikâyelerin, Buğulayan sesin Alıp götüren buselerin, İçimde kalan ukdelerdir Yar Yazdığın Namelerde, Düşündüren şiirlerinle Bin bir hülyanın büyüsüyle Salınan fikirlerinle Seni senden alan Ve ruhunun vecdini Yaşatan hüznünle Anıyorum yar Güle Baksam Ona temaşa ettikçe Tefekküre dalsam Firkatin bağrında uyusam Ve hiç uyanmasam Bıraktığın izlerin Süruruyla bir ömür ağlayıp, Hicran yudumlasam Artık Gönlüm yas içinde, Senin mateminle Tutunduğum umutlarım Solgun bir halde Gün batıyor, Vakit yaklaşıyor, Hani ecel nerede, Nefes gidiyor ahdine Mustafa Cilasun |