Sabıkalı bir zamandı görünen,
Bir keklik ürpertisi çalılıklarda,
Beyazın koyu tonu gibi
Içimizdeki boşluk.
Bırakmak bilmiyor
Hüzünler peşimizi,
Susuyorum...

Birliktelik bu kadar mı zordu?
Sığamadık bir evlilik cüzdanına,
Oysa ki herkes kadar
Hayallerimiz vardı.
Sabıkalı bir zamandı görünen,
Bir tavşan ürpertisi dağlarda,
Sadece konuşmuyorum kendimle,
Susuyorum...

Demli bir çayın hatırına,
Gölgesinde bir araya
Gelmekte varmış dut ağacının,
Ama konuşmadan öylece,
Saatlerce,
Hatta günlerce bile,
Beklerdim.
Gelmesen de olurmuş aslında,
Varlığın yüksek ses demekmiş,
Yokluğun sessizlik,
Ve ben susuyorum...

Sensizliğe de alışırım,
Merak etme bu gönül
Kimleri unutmadı ki.
Sabırla, inançla
Konuşmadan,
Susuyorum...

Kapatıyorum gözlerimi,
Dönüyorum içime,
Zehir niyetine akıtarak
Sessizliği,
Çığlık çığlığa
Susuyorum.

Öznesiz kalsın yüklemler,
Nesnesinde kaybolayım kelimelerin,
Durum bildiren bir zarf olsun
Suskunluk.
Sabıkalı bir zamandı görünen
Tutuklu geleceğinde,
Dillerimi kelepçelemişim,
Susuyorum...

ls