Mevsimin ilk yağmuru yanlız şehirde
Roman yazılacak saat değil şiir yazmalı
Yanlızlık gecenin şairane zemininde
Affedilmiyecek haydutlar mavi vagonlarda

Gece caddeleri zampara yağmurla uzardı
Islanırdık iliklerimize dek ve biz koşmazdık
Pencereyi aralık bırakır şırıldayan sesi dinlerdin
Yatağın ucunda saçlarını kurular tarardın

Kahveni pencere önünde ruhunu yudumlarken
Falda biz çıkınca koşup fincanı yıkardın
Siyah beyaz filmin terk edilmiş sessizliği susardı
Vitrin ışıkları geceyi sırtlamış odamıza dolardı

Açtığın oyuktan elini uzatır yağmuru boğardın
Hikayenin kahramanı gibi seyrederdim ben seni
Şehrin kuleleri ıslanır yalanlar şıkırdardı
Taçın başında suya yansıyan anlımı öperdin

Yağmura sarılmış gözyaşı akırdı denizlere
Üzgün terk edilmiş deniz kabul etmezdi cesetleri
Ağır yükü sarıp saklardı iyot kokusu bir gemi geçerdi
Gözyaşı karışmış deniz ilerlemiş saatinden içilmezdi

Saygın semtler,genç kızların düşleri
Nöbetçi tekneler örtmüyor maskeleri
Yanıp sönen ışıklar,yağmurdan kaçan kedi
Islak şehrin replikleri martılara kalandı.

Hikayenin kahramanı denizin ortasında yaşardı

Hangi yağmur içimdeki parlaktığı söndürecek
Hangi yağmur gözyaşlarıma çarşaf olup silecek
Hangi yağmur ıslatır uzanan ellerin yansımasını
Hangi yağmur yokluğunun dümeni çevirecek

Artık fallarımız müzayede fiyat koyup satmakta,
Aşkıma sıkılan kurşun kahredici yaşamıma ortak olmakta
Sert,keskin,kusursuz kabul gören şehir artık ıslandı
Nemli duvarlar hafifmeşrep sohbetlere meze olmakta

Anlıyorum başkalarının yaşamını paylaşmak zorunda olduğumu
Kalabalığın ortasında seyretmenin bile zorluğunu
Ve kalemim kağıdı deliyor bir aslanın pençesi gibi
Roman yazılacak saat değilmiş/şiir yazılıyor bu yağmurda.