Aslan
Sayende her kes kaldı işsiz,
En çok da acıdım İblise, Geziyor başıboş, avare, sessiz. Olur da senin kadar ancak, Görmedim böyle maharet. Edip eyle bir güzel, Aç başımıza bin türlü felâket. Geç karşıma, Edebildiğin kadar töhmet et. Şunu bil ki, bana yazgılı değil sadece Edep ile sükûnet. Haklısın sen de Benim soyum aslan, Ne diye bakarım suskun ve masum, Dolaşırken tilkiler postumda mağrur? Acımak değil vazifem, Kim şaşırttı yolumdan? Üzgünüm, siz de oldunuz sersem; ‘Neden bakıp duruyor bu hayvan, Dolaşırken ormanda bunca kepaze?’ Şimdi müsaadenizle, Çok uyudum galiba. Birkaç işim var alel acele Gecikti cenazeler, İmam bekliyor tabutların başında. KEMAL ALKAN (10 Mart 2013 Gülveren Ankara) |