Sevipte Kavuşamiyanlarla İlgili Bir Şiir Yazdım

inandığım pencerelerim vardı
bakınca göreceğimi sanırdım
geleceğimi
iplik gibi inceldim yağmurlarda
sadece...
ve ben
senin dışında herşeyi unutacaktım...

sevdiğim renklerim vardı
hep yakışacağını düşündüğüm
şimdi kahverengi gözlerin kaldı
yalnızlığım kadar büyüyen ...
ve ben
en çok seni sevdim bu evrende
bir gece vakti sorsan...
ay bunun böyle olduğunu tescil
eder

güvendiğim arkadaşlarım vardı
yaprak dökümüne tanık oldum
gittiklerinde...
telefonlarda kırgın çıkar sesim
bu yüzden...
bu anlarda eğilip kirpiklerinden
öperek geçerdim nehirlerden

yunustan sevdiğim dizeler vardı
sarı çiçeklerle donatılmış...
ben sendeki sarışınlığını sevdim
en çok iyi şeyler düşündüğümde...
içimde bir derin kuyu ve ben sadece
senin yüzünü bildim...

bize sakladığım bir kaç şiirim var
ikimize ait dizelerle bezenmiş
her şey değiştiğinde yani kentler
kardeşliği pekiştirdiğinde söyleyecektim
o an bu andır belki de...

israfil uyandıracaktı uykularımda
kan ter içinde bırakan rüyalarımı
hatırlamayacaktım
ve bu ikimizin hikayesiydi
senin dışında herşeyi unutacaktım...

sevipte kavuşamayanları sağ sanma
onlar ölüdürler