Nefs Değil, Gönül Sevmeli, Sırra Erişmeli…Yar, hal Nizam edilmeli Nefesin müddetine Koştuğu bilinmeli Akıl bilgiyle refik olup, Hakikate erişmek için azmetmeli Her musibete isyan etmeden, Kader için zan içine girmeden, Sabırla geçinmeyi öğrenmeli Beşer, Sonra insan olur İnsan eden gerekçeler Ve umdeler nerede bulunur Azim ve irade Hakikate ulaşmak için mesuldür, Sevdası olmayan yürekten ne umulur Beyne ulaşan kan Ve oksijen hangi zamandan Bir ulvi heyecandan durmaksızın Kime ram olmaya koyulur Arifi Dinlemek isterdim Bulsaydım terk edilmiş handa, Kimsesiz diyarlarda Gözyaşlarını Yıllardır saklayan gönüllerde, Umudu tükenmemiş muratlarda Her dergâhı olan arif midir, ? Cemaati bulunan hanif midir, ? Cehdi ve sevdası olmayan âlim midir, ? Sual etmek isterdim Nice Mütehassıs gönüller vardır Kalbi hassasiyet içinde Nefes nefese kalan kurbandır O’nun rızasına Nail olmak için ahdi vardır, Aşkı ve sevdası bu uğurda nazırdır Düşler ve düşünürken, Tefekkür ederken, Tahayyüle dalarken Mütebessim bir edası bulunmaktadır Ey yolcu Niçin sefil halime bakarsın İbrete kanarak acırsın, Himmet etmek Maksadıyla sabırda kalırsın Geç beni, Benden içeri var bin bir Sefil ve mağdur birileri, Müşfik gözleri bekleyenleri tanırsın Ömür son sahnelerini bekler, Nefes kesik kesik refakat eder, Kalp ne vakit olsa haberdar eder, En yakın için zaten malum olan bir haber Mustafa Cilasun |