Gidişin arkasında gelişini beklerken
Uzadı saatleri bitmek bilemedi hiç
Yokluğun kıskacında yüreğini saklarken
İçine akanları alıp silemedi hiç

Yolları arşın arşın arşınladı durmadan
Tamamı ona çıktı fakat kalamadı hiç
Kanayan şu yarayı yüreğinle sarmadan
Yolun sonu gelse de kendi gelemedi hiç

Bülbül ahu zarını güle dile getirdi
Gülzar matem bağladı gör ki gülemedi hiç
Hazana döndü yine mevsimiyle götürdü
Gül dalında bir yaprak olup solamadı hiç

Kimsesizler yurdunun kimsesizi olup da
Yar elinden bir bade dahi alamadı hiç
Başı yere düşünce gözlerinde kalıp da
İçlerinde arandı kendi bulamadı hiç

Ufuk çizgisindeydi kaldı epey uzakta
Uzağın yakınına haber salamadı hiç
Vakit geçince gene gönül yer yer tuzakta
Kayıp zamanlarına saçın yolamadı hiç

Tüketti uykuları geceler yaren şimdi
Alıp rüyalarına sarıp dalamadı hiç
Feleğin çemberiydi yüreği saran şimdi
Yüreği yüreğine alıp çalamadı hiç
Sündüs ARSLAN AKÇA