İLKbahar ’ da geldi..
Yeniden yeşerttin günlümdeki çiçekleri...
Bir gün aniden SON baharım oldun...
Yapraklarımı döktün....
Çiceklerimi kopardın...
Dallarımı kırdın
ve...
GİTTİNn......

..muhteşemdi beğenerek okudum çünkü bu anlamlı şiiri beğendim. inanın bir film sahnesi gibi geldi. Kayda değerdi dizeleriniz. Siz insanlar çiçeği beğeniyorsunuz kokusu olsun görünüşü olsun güzeldir. Fakat bir vazoyu süsleyeceğine dalında kalsın daha iyidir. Biz baylar çiçek sunmayı biliriz fakat biz besleyelim hor görebilme ihtimali de vardır. Tebrikler size

Hayat devam ediyor.
İklimler, mevsimler,
günler,
aylar,
yıllar birbirini kovalıyor.
Her şeyin bir başı, bir de nihayeti var.
Doğuyor insan ağlamalarla,
düşe kalka büyüyor,
çilelerini çekiyor hayatın,
mutluluklarını tadıyor,
ardından mahzun yaşlılık çalıyor kapısını ve
kaçınılmaz ölüm...

Her şey usulünce,
kader çizgisinin izinde yaşanıp gidiyor...

Mevsimler de öyle işte...
Her ilk baharın bir sonbaharı var...
Her sevdanın bir tükenişi olduğu gibi...
Aslında tükenmiyorlar da,
sıcacık bir yüreğin karanlık mahzenlerinde inzivaya çekiliyorlar diyelim...
Çünkü,
gerçek aşk asla ölmüyor be dostum..
Hani,
acısı çok oluyor ama,
Allah, o acıya katlanacak gücü insana veriyor.

Ve,
dayanılmaz gibi gelen o acılar,
yıllar sonra hoş bir tebessüm olarak dudaklarında gezinebiliyorlar...

Bak,
küçücük şiirin ne çok şeyler yazdırdı bize...

Son olarak diyelim ki;
gitmişse biri,
ardından çokça ağıt dökmeye gerek yok...
Suç onun değil ki...
Senin alın yazına yazılmış ayrılıklar, aşk acıları, acı çekmeler...
Çaresi yok, çekeceksin...

Ama,
hayat bu yanı ile de güzel...
Bunu zamanla anlayacaksın...

Güzel şiirdi..