Toplumda en fazla hor görülen ve 2 .sınıf vatandaş muamelesi gören kadınlarımıza yazılmıştır.

KADINLAR
Bir gece vardiyasında umut,bir genç kız için gelip vurulan bir kuş gibidir çoğu zaman,

Onbeşinde okul çağındayken,beyaz gelinlikle evden götürülen ,

onyedisinde kapkara bir örtüyle yok olmuştur kaderi…

Bazen bir sokak ortasında duyarsınız çaresiz haykırışlarını,

bazen tel örgülerle çevrilmiş bir odanın penceresinde kelepçelenmiştir sözleri,

Ve çoğunlukla bağıramaz,anlatamaz o çaresiz masumluğunu…

Savunmasızdır o melek yüreği,koruyamaz kendini boyun eğer oracıkta kaderine,

Haykırmak ister hemde delicesine fakat duyan olmaz,

nedendir bilinmez duymayız çoğu zaman işimize geldiğince….Ve zaten duymakta istemeyiz.

Kadınlar evet kadınlar onlar her yerdeler ,onbeşinde gelin olan onyedisinde katledilen,

Aldırmayan kulaklar ,görmek istemeyen gözler önünde acımasızca darbedilen,

ağzı salya akan beyinlerin kötü düşüncelerinde kirletilen masum meleklerdir onlar,

Kadınlar evet kadınlar onlar her yerdeler,evde anamız,bacımız,kimi zamanda gönül yoldaşımızdır onlar,

Ama nedense kötü düşüncelerinde en büyük kurbanıdırlar onlar,

küçük yaşta yitirilen umutlar,büyüdükçe daha da yitirilir ve boşluklu bir bilinmezliğe itilir…