GARP TEN ŞARKA BİR GELİN GELDİ
ŞARKTAKİ ÇOCUK LUK
Babam memurdu
Küçük bir ilçede yaşıyorduk bahçeliydi evlerimiz
Annem çamaşırı leğende yıkardı
Bahçedeki ağaçlara bağlıydı çamaşır iplerimiz
Yaşıtlarımın çoğunun ismi ya hürriyet ya adaleti
İhtilalle tanışmış üzülmüştük hepimiz
Sene bin dokuz yüz atmış
on beş yıl geri gitmişti bu millet
Herkes üzgün
Borçlu imiş devlet
Evlerimizde lüks yanardı
Elektrik bilmezdi bu millet
Evlerden altınlar toplanmış
Bilezik, yüzük bir sürü ziynet
Sonra ismi lazım olmayan kollarda,
Parmaklarda görülmüş bu marifet.
Küçük bir ilçede yaşıyorduk
Sene bin dokuz yüz atmış mevsim bahar
Babam memur annem meşhur bir terzi imiş o zamanlar
Hayat mahrumiyet kadının çalışması mahcubiyet
İdaremiz mecburiyet
Annem yemeklerimizi bahçemizde
Taştan yapılmış ocakta yapardı
Bulunursa gaz yağı
Bazende gaz ocağımız veya ispirto ocağımız da
Yoktu Sonradan tanıdığımız
Elektrik ocağımız
Petrol ocağımız, tüplü gazımız
Ben küçüktüm ailem küçük çekirdek tik hepimiz.
Küçük ilçelerde yaşardık
Evimiz ya toprak ya kerpiç olurdu
Ama sıcacık vede samimiydik biz
Herkesle can gibiydik
Komşularımız vardı:
Tetelerimiz,yengelerimiz,abalarımız
Hacı babalarımız,hacı annelerimiz
Çok derindi sevgilerimiz
Mahru muyduk mahrumiyet mi yaşıyorduk
Bilinmez ama
Çok şirindi evlerimiz
Odamızın tam ortasında,
Tavanına asılı kuruluydu
Kumaş kenarlı salıncağımız
İçini çok merak ettiğim bebe beşiğimiz
Sallamam için ucunda uzunca bir urgan asılıydı
Bebeğimiz yatardı onun içinde
Annem bir ağlama duyunca
Hele birde elinde bir iş varsa
Koş salla. derdi bana
Çocuk kuvvetimle koşar sallardım
Bir duvardan bir duvara
Korkudan mı bilinmez susardı bebek
Çocuklar böyle büyürdü o yıllarda
Küçücük bir ilçede yaşıyorduk o zamanlar
Sokaklar yoktu her yer yemyeşil
Biz manav bahçıvan bilmezdik
Sebzeyi bahçe den,
Meyveyi ağacından koparırdık
Ağaçlar ın meyveleri yerlerde
Çiçekler,böcekler di en çok tanışım
Sofralar serilirdi bahçelerimiz e
Toplanırdık sofra çevresine hep birlikte
Akşam olunca yatsı ezanına dek otururduk
Bahçelerimizde
Sadece
Sonbaharda çekilirdik evlerimize
Annem namaz kılmak için seslenirdi
Kapımızda otururdum beklerdim
Biri gelirse diye.
Birde dua isterdim oyuncağımı güzel yapabileyim diye
Biz para nedir bilmezdik
Mutlu olmak için hep dualar isterdik
Öyle mutlu çocukluğumuz vardı ki,
Bunu çok geç anladık.
Küçük bir ilçelerde yaşardık
Çok candan arkadaşlarımız olurdu,
Mutluyduk
Peynirlerimizi küplere bastırıp,
Toprağa gömerdi ninelerimiz
Tel dolaplarımız vardı kilerler-imiz de
Sebzelerimiz çürümez di sararıp solardı
Tandırlarımız vardı ekmeklerimizi pişirdiğimiz
Vede saclarımız olurdu kilerler imiz de
Hiçbirimizin akrabası sorgulanmadı karakollarda
Tek tük vukuatlar la yüzler kızarır utanılır dı
Suçlu derdik o zamanlar da
Hapishaneler var mıydı bilemem çocuk anılarımda
Ama adını bile duymazdık,
Sözü geçseydi korkar unutmazdık o yıllarda
İnsanlar birbirini severdi
Kavgayı yalnız çocuklar ederdi
Bazen babamdan duyardım
Keşif dönüşünde anlatırdı
İki tarla sahibi kırgınmış,barıştırdık. diye
Demek ki sınır ihlalleri oluyormuş bazende
Biz barış dolu dünyada büyüdük hepimiz
SENE BİN DOKUZ YÜZ ATMIŞ
Biz çok küçüktük ailemiz çekirdek
Dünyamız ayçiçeği çok mutluyduk o zamanlar
Yaşlanan büyüklerimiz itibar kazanırdı
Evlerde baş köşeydi yerleri
Yoktu huzursuzluk dağıtan huzur evleri
Hiç duymamıştık kanseri,İnsanlar yaşlanınca ölürdü
Çocuklar çiçekten,
Uzun zaman korkarak dokunamadığım,koparamadığım çiçekten
Gerçeği öğrenince de kıyıp ta yine toplayamadığı
O renk renk açan çiçekten
Biz bir çok ilçelerde yaşadık
Samimiydik severdik birbirimizi
Bir yerden diğer yere tayin olup gidince
Tüm ilçe uğurlardı bizi
Hastalar olurduk ağlamaktan
Herkesin elinde kendi pişirdiği pastaları,
Çörekleri
Yolluğumuz olurdu
Saatlerce yüklenmesi beklenen kamyonlar olmazdı öyle
Her evin aynıydı eşyası Bir masa altı sandalye,bir karyola,iki divan
Birkaç tahta kutu içinde mutfak eşyası
Varsa şayet birde dikiş makina sı
Bir gaz ocağı,lüx feneri Kilimlerle bağlanmış yatak balyaları
Bir büfe,bir radyo en önemlisi
İçi su dolu çiçekle süslü fanusu
Kimse kimseye özenmez di
Yoktu birbirimizden farkımız
Ne amirin ihtişamı
Ne memurun yoksulluğu söylenmezdi
Asl olan makama saygı idi
Herkes samimiydi fakat haddini de bilirdi
Ayrılınca bırakılan dostlarla bazen
Başka ilçelerde hasretle buluşulurdu
Özlemler çoktu ,özenilen sadece dostluktu
Mektuplar la özlemler hafifletilir paylaş ılınırdı
Ağlayarak damlayan gözyaşlarıyla dağılan mürekkepte
Okunan mektuplar
Küçük bir çok ilçelerde yaşadık
Hepsi birbirinin aynıydı
Kız görmeye komşularla gidilir
Damat soruşturulmaz dı
Herkes birbirini tanırdı iyi bilirdi
Düğünler üç gün üç gece sürerdi
Misafirler paylaşılırdı
Bütün beyler beyefendi,
Hanımlar hanımefendi idi
Kıyafetler özenilerek seçilirdi
Fötr’’süs beyefendi göremezdiniz
Ya hanımefendilerin zarafeti
Şapkaları eldivenlerine inat Dantelalarla süslü olurdu
Konuşmalar seçilir
Konuşulanlar dinlenirdi
Küçük birçok ilçede yaşamıştık
Birbirimizi hiç ihmal etmemiştik
Dostluklar sağlamdı
Adam gibi adamdı büyüklerimiz
Bir tek bayramlarda değil her günümüzde
Konuktuk kocaman dünyamızda
Koskoca gönüllerde
Küçük bir çok ilçelerde yaşadık.
Mutlu
Mesut
Saadetle
Ve birbirimizi gerçekten iyi bilirdik o yıllarda
Kardeşce
GARP TEN ŞARKA BİR GELİN GELDİ Hayat hikayemin bölüm baş girişleri
NURAN ÖZTÜRK BENLİ NİN KALEMİNDEN