beynimin içine işliyor yokluğunun
akla hayale sığmayan çığlıkları
iki göz evim yıkılıyor üstüme
ve bir hançer saplanıyor paslı...

kanıma terliyor uykularımın
sen yanan kısım kısım sancıları,
bir nefes alışı kadar ölümlü,
ve bir ruh kaçışı gibi
ayrılıyor
dilimden damağıma
zerh edilen mey kadehleri...

sonra arsız bir sevişmedir
iliklerimden çekilen,
kağıt beyazı tenime
kalemden süzülen....

kifayetsiz bir yetiye sahip diş etlerim,
patolojik bulgusu
verem,
ben kendimi sensizliğe veremem,
ve bir namlu gibi uzanır
yüreğime kurşunun geçiş güzergahı...

öpemem elindeki azmettirilmiş
bensizliği,
yıkarım naaşımı
kefensiz giderim belki...

şimdi mi?
bir avuç toprağım doldursun
ellerinin içini,
gittin mi?
dön,
kendine beddua ede ede geri...

erkan ulusoy...

10:55
06.09.2013