Dost
Dostun olmadığı evvel zamanlarda,
Çevrem aktarlardan geçilmiyordu ! Dostun aşkı gönlüme düştü düşeli, Çevremden tüm şifacılar kayboldu. Benim önceki hallerim tamahkardı, Bu hallerimin şaşılacak yanı yoktu ! Dostun bağbanında derse oturunca, Ruhum ahengini arayıp da bulmuştu. Bendeki ameliyata bir mekan gerekti, Dünya denen yer bu işe dar gelirdi ! Nefsin arazlarına bulaşmayayım diye, Göz önündeyken, çok az göründüm. Bu bir son değil, yeni bir başlangıçtı, Akıbete giden ahval değerini bulmuştu ! Sevgilinin Şanını, zikrettikçe gönlüm, O’na yaklaşmak için bir yol tutmuştu. Yürüyorum, yolum az kaldı diyenlere, Yolun sonu, koşmakla da tükenmez ! Geldiği yerde tamam ben oldum diyene, Yer yakın olur, baksa da artık göremez ! |