Bazen çekip gitmek ister ya insan uzaklara,
Hayat sınavından kaçmak,apansızca.
Vurdumduymaz,can yakan acıklı durumlarda.
Bir melek dokunur omzuna,ağlar bulursun kendini,
Gecenin koynunda,yalnızlığın ve çaresizliğin,
Yüreğinin başucunda sana bakmakta.

Bazen hani bir sevinç kaplar içini,
Gelincik tarlasına döner gönül bahçen,
Sonra deli bir fırtına çıkar,
O sana inat yakıp yıkar.
Gönül sofran ve bahçen darmadağın,başıboş kalır.

Hayat sınavında ne zor gelir kimi zaman yaşamak,
Boğazına düğümlenen sımsıkı halat,
Avuçlarına yağan rahmetle çözülür çabucak.
Yağmurlar yağar kimi zaman düşlerine,
Karanlık bulutlar,seni çeker bilinmez gölgelere,
Olur ya çekip gitmek istersin,küsersin.
An gelir gözyaşların arsız,isyânkâr.

Sen gitme kal!
Mücadeleni bırakma,hayat yolunda.
Zaten vakit gelince tüm eşyalarını,
Sevdiklerini,anılarını, bırakıp bir köşeye,
Dönüşü olmayan sefere,
Çıkacaksın hayat sınavında.