NAĞME-ZENaz önce dokunaklı konuştuğunu söyledi şair içim parçalandı resmen çokta lülü dedi kız köşeden sustum susmak yakışıklı duruyor insanın üzerinde bir kat takım elbise jilet kesiği dudaklarda sekiz şeklinde sana yumuşak karnımı ucu açık bir şiiri yüzüme mıhlanmış doğum lekesini bırakıp gidiyorum sevgili çakralarını açtığın vakit açık kapıdan üşüşen kuşlar misali tafraların dökülüyor ortaya yakışıksız ama güzel olan da bu diyorum kendime kendi kendime konuşuyorum kimseciklerin olmadığı bir köşede pusmuş çorap örüyoruz dikişsiz öpüştüğüm kadınla cepheden zor ve doğru olan lanet olası bir afiş yırtılıyor ortadan baldırlarımda kırbaç izi buralarda kimseler tanımıyor beni gizlenmem kaçınılmaz zaten yaralı bir kaplanı kim fark edebilir ki Diz_Kapak |