Ey Millet
Gerçek denen yalanı dört ucundan yak gitsin
Mahşere bırakmadan hepsi kül olup bitsin Ele ait bu çöpler kara delikte yitsin Avrupa’dan Asya’ya kendi rüyanla uyan. Zorlanarak giydiğin pembe kalıbından bık Mazinde saf sata yok çirkin tabuları yık Bahçede gezer gibi sonra Everest’e çık Tufan bile bozamaz çünkü sağlamdır mayan. Huyları göz dikerler üstündeki pırtına Sabit kal koparamaz güçlü esse fırtına Ne maksatla olursa bindirme ha sırtına Ceddimizi öldüren babanı bunlar soyan. Karanlıkta gererse çakalın uluması Dağıtır tızan tızan aslanın soluması Başımızda her daim Allah’ın koruması Millet gönlünde büyür taş üstüne taş koyan. Vatanda hep kardeşiz kovala bu boş kini Tarihte gafletler çok unutma asla çini Pişmanlık duyduğunda kucaklar İslam dini Bas topukla beline ezilsin yılan çiyan. Zamanın körlüğünde yıkıldı hep direkler Morg ve mezarlık dolmuş kan ağlıyor yürekler Gece gündüz ağaçta şu akbabalar bekler Hatır gönül mahzende bunlardan olmaz sayan. Bu sabit fikrimizden bir an için geçelim Yavrumuz var diyerek hakikati seçelim Ülke geleceğinde birliğe ant içelim Kütük bile canlanır yeşerir tam kuruyan. 25.08.2013 Ahmet Çelik Ceyhan |