Yaşamak Dediğin
Okulumuzu bitirdik
Askerliği aradan çıkardım Deliler gibi sevmesekte evlendik Güzel bir işe de girdik Çift maaş neyimize yetmezdi Ey ahali Bundan büyük aşk mı var sanki? Sabah sekiz akşam beş Hafta sonları çalışması beleş Sigortalı üstelik ne hoş Krediyle ev aldık Üç oda bir salon Çocuklarımız oldu sarılı ,beyazlı Büyüdüler,okullu oldular Veli toplantılarının müdavimi olduk İyi eğitim için çırpındık Soğan ekmek yedik Aşkı unuttuk Eşimle kardeş olduk Bu arada anayı babayı yitirdik Bayramları mezar ziyaretleri Okudular duaları torunları Biraz da su döktüler çiçeklere Sonra unutuldu mezar yerleri bile Sonra emeklilik hayalleri Gün saydık,plan yaptık sevinçli sevinçli Geldi çattı emeklilik Dostlara veda ettik Domates,biber yetiştirecektik Ayağa kalkacak derman bulsaydık Çocuklar ayrılınca yuvadan Kimsesiz kaldık Usandık candan Ev kredisi bitince Çok rahatladık haliyle Ah birde arabamız olsaydı Diye iç geçirdi hanım Biraz daha sıksaydın dişini Alırdık elbet dört tekerlekli Çocukların yolu gözlendi Ayda bir olsa da torunlar sevildi Hatıralar bir bir silindi Yolun sonuna gelindi Ölmüşüz Gömmüşler bizi Eş dost akraba çok üzülmüşler Sonra evlerine dönmüşler Unutma bizi ey halkım. |
Gerçeklerle yüzleşmek bazen yüzümüzü buruştursa da şiir gülümdetti benide.
Kutlarım.
Aramıza hoşgeldiniz.