BEN
Ben ,hep o alıngan çocuk,
Düşen yapraklara bile acıyan Geçen yolculara bakıp gülen, Kahkahalarla.... Arkasını dönüp ağlayan sonra. Ben, hep o alıngan çocuk, Ele avuca sığmaz görünüp Ele geçen; Dikili taşlardan daha ağır olan,ben... Ben,hep o avare... gülen çocuk.... Ağrıyor içim,ağrıyor neden? Bilmiyorum... Hele bu yolculuk, Nereyedir? Bilmiyorum... |