çekyatedebiyatı-244Bir bebek, Doğuncaya kadar, Kim bilir, Kaç kez tekme atar, Anne karnında? Doğum anı, Kim bilir, Kaç rihter ölçeğinde, Sancılar yaşanır, Anne karnında? Ve Her anada, Yeri belli olan, Merkez-üssünden, Bir bebek fırlar, Hayata! Toprak Ana ise Anaların tersine, Merkez-üssü, Rihter olmak üzere Birden sancılanır, Ve Maalesef Verdiklerinden, Bazılarını geri alarak, Tam ortadan, İkiye ayrılır! Ardından, Bir bebeğin, Anne karnında, Tekme atması gibi Hepimizi korkutan, Artçı şoklar! Yani deprem; Sanki Doğumun tersi! Biri evlat veriyor, Diğeri, Geri alıyor! Birinde, Gelenler... Diğerinde, Gidenler... Birinde, Neşe-sevinç, Diğerinde, Acı ve keder! Ama İkisi de sancılı! Ve İkisi de Allah’ın, Birer hikmeti! deprem doğumda yaşanan sürecin tersidir! |
Her anada,
Yeri belli olan,
Merkez-üssünden,
Bir bebek fırlar,
Hayata!"
şiirinizden bir bölümünü yukarıya aynen aldım. şiire bütün olarak baktığımda anlatılandan herhangi bir rahatsızlık duymadım. ama bu yukarıya aldığım bölümün bir sözünden rahatsız olduğumu itiraf etmeliyim.
şiir olmayanı oldurandır. bunun farkındalığı bile beni durduramaz. çünkü, analar bebeklerini fırlatmazlar! bebeler analarından fırlamazlar, DOĞARLAR.
siz de iyi bilirsiniz ki, küfür kültürümüzde bu kelimenin önemli yeri vardır. (bu da ayrı mesele)
su kılıcı rumuzlunun yorumu da şiirin bu şekline biçilmiş etkili yorum. daha ne olsun?
sevgiler,