Bir Resme Bir Şiir 91 Bahtıma Doğan Güneş
Gülmedi hiç yüzüme gülmez derken bu bahtım
Bekârlık sultanlıkmış böyle kalmakken ahtım Girdin gönül evime talan oldu bak tahtım Gönül otaklarımı kor alevsiz yakansın Aşka tövbeli iken bedenimde beş duyum İnanmam ben sevdaya değişmez derken huyum Nasıl girdin kanıma nasıl oldun can suyum En mahrem hücrelerde ılgıt ılgıt akansın Sanki sen kibrit oldun ben ise harlı ocak Dertlerimi savurdun elinle kucak kucak Sevdan ile şenlendi içimde köşe bucak Kurduğum tüm bentleri aşkın ile yıkansın Leyla eyledin beni düştüm kızgın çöllere Yanaklarım allandı döndüm gonca güllere Acıyorum bak şimdi boşa geçen yıllara Gönül saraylarıma ilk ve son kez çıkansın Kaybolma hiç yanımdan başım göğsünde kalsın Dokun zülfün teline onlarda murat alsın İster Azrail gelsin ömrümden ömür çalsın Gülmeyen kaderimin bileğini bükensin |