Enkaza döndüm
Dev buz dağları gibi önüme çıkan
Yığın yığın pişmanlık ve keder oldun taa içimde Her karanlık olduğunda hüzün olup oturdun yüreğimde İçimde biriken herşeyle enkaza döndüm sonunda Uzakların sisli yamacına yaşlı gözlerimi dikip bakarken Gözlerimden akan sele kapılıp boğuldun Nefesimde buhar olup uzaklaşıp kayboldun Ve Ben yokluğuna alıştırdım kendimi.. |