Kırlaşan saçlarıma rüzgar vuruyordu..Kırlaşan saçlarıma rüzgar vuruyordu Soğuktu, geceydi Ay donuktu.. Sözlerin yankıydı kulaklarımda Dünya ayaklarıma akıyordu Mahsun yürüyordum Gecenin öptüğü kaldırımda. Sen, sen ki umutlar ektiğim mevsimdin Sessizlik ölüm kadar soyluydu Seninle paylaşmak Ve geceyi selamlamak saçlarında. Dalından düşüyor yapraklar Sayfalardan siliniyor adın Kardelenler apansız kuruyordu. Ay donuktu Soğuktu, geceydi Kırlaşan saçlarıma rüzgar vuruyordu.. Bir bahar, bir volkan taşırdın avuçlarında Benimse uğursuz gecelere uzuyordu acılarım Sisli gri bulutlar örüyordu ufkumu Sönüyordu gönlümde raks eden yıldızım Senli hatıralarım fırtınaya tutulmuş sığınacak liman arıyordu.. Kırlaşan saçlarıma rüzgar vuruyordu Soğuktu, geceydi Ay donuktu.. Yağmur olup toprağı suluyor göz yaşlarım Gece yolcu, sen gidiyordun Derinlerde patlarken umut tohumları Zaman altın iklime el sallıyordu Lakin .....Geceydi, soğuktu ..........KIRLAŞAN SAÇLARIMA RÜZGAR VURUYORDU..!! Apsuva..Sakarya.. |
Benimse uğursuz gecelere uzuyordu acılarım
Sisli gri bulutlar örüyordu ufkumu
Sönüyordu gönlümde raks eden yıldızım
Senli hatıralarım fırtınaya tutulmuş
sığınacak liman arıyordu..
çok güzel bir şiir.tebrikler