Tek Kişilik Geceden, Tek Kişilik Güne
Tek kişilik bir gece, yalnızlığın koynunda
Karartılar içinde, beyaz güller sessizce Ağlar iken korkuyla, dallarının boynunda Geceyse gülümsemiş, olanlara densizce... Bir havuzun başında, şafağa nöbet tutan Suyun raks edişleri, ışık gösterisinde Hayalperest bir adam, her gece yalnız yatan Dalıp gitmiş sulara, gönül penceresinde... Ak düşmüş saçlarında, ışık ile uyum var Yıllar eskitmiş onu, feleğin çemberinde Hayat denen sahnede, türlü türlü oyun var Hepsi bir şiir olmuş, duruyor ezberinde... Can karışmış zifire, kıssadan hisse ile Kaşla göz arasında, açılmış enginlere Kızıl günü beklerken, gece de gelmiş dile Karanlıklar ne yapar, yüreği zenginlere... Adam susup dinlemiş, sessizliğin sesini Entürmantal bir müzik, kulağında inlerken Bulutları aramış, tutarak nefesini Soluksuzca ritmleri, bam telinde dinlerken... Cebinde bir lira yok, anılara sürgünde Hayatın çöplüğüne, koparılmış atılmış Çelik gibi bir yürek, tek servet doğan günde Gece bakmış haline, o da güne katılmış... Yazan ve Seslendiren Mehmet Fikret ÜNALAN |