Sevgi her zaman karşılık görür, kin de.. DOSTOYEVSKİ
Paylaş
KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
DİN SİMSARI
EFKARİ
5,0 / 1 kişi ·0 beğenme · 1 yorum · 1070 okunma
DİN SİMSARI
Meczup pusulasıyla, kıble arayan ruhlar,
Nasıl medet umulur, çıngıraklı düdükten. Bin yıllık topraklardan, filiz verdi cüruflar. Ne farkınız kaldı ki, omurgasız sülükten. Üflediğin her nefesle, arşı kirlettin arşı, Hangi taşı kaldırsam, hep aynı solucan, Filiz vermiş fidana, tersten okuttun marşı. Ne hırsmış be arkadaş, firavun mu olucan. Gölgelerin altına, gerçekleri süpürdün, Zembereği boşalmış, bozuk saatsin işte, Düştükçe vidaların, köpürdükçe köpürdün. Çürümeye başlamış, ağzında ki son dişte. Din-azorlar kükredikçe, zehrini saçar, Bu kesif kokuyu utanır, taşımaz yeller, Kıble bile yaklaşmaz, şerrinden kaçar, Hangi hamuru yoğuruyor, bu cüzzamlı eller. NUNUSLU 08-07-2013 |
Şiiri Değerlendirin
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
DİN SİMSARI şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Yorumlar
EFKARİMehmetali bey, naçizane mürekkep damlaları bizimkiler ama ilginiz için teşekkür ederim.
Cevap Yaz Şiir Künye
Kayıt Tarihi
: 30.7.2013 01:36:35
Puan
: 5.0 / 1 kişi
Okunma Sayısı
: 1070
Yorum
: 1 yorum
Beğeni
: 0 kişi
Şiiri Beğenenler
Popüler Şiirleri
MENÜLER
YENİ ŞİİRLER
EDEBİYAT DEFTERİ
Sitemizde daha iyi hizmet verebilmek için sitemizde çerez kullanılmaktadır.
Nasıl medet umulur, çıngıraklı düdükten.
Bin yıllık topraklardan, filiz verdi cüruflar.
Ne farkınız kaldı ki, omurgasız sülükten.
Üflediğin her nefesle, arşı kirlettin arşı,
Hangi taşı kaldırsam, hep aynı solucan,
Filiz vermiş fidana, tersten okuttun marşı.
Ne hırsmış be arkadaş, firavun mu olucan.
Gölgelerin altına, gerçekleri süpürdün,
Zembereği boşalmış, bozuk saatsin işte,
Düştükçe vidaların, köpürdükçe köpürdün.
Çürümeye başlamış, ağzında ki son dişte.
Din-azorlar kükredikçe, zehrini saçar,
Bu kesif kokuyu utanır, taşımaz yeller,
Kıble bile yaklaşmaz, şerrinden kaçar,
Hangi hamuru yoğuruyor, bu cüzzamlı eller.
Cahit KARAKOÇ
08-07-2013
Kalemin hiç susmasın üstad
Mükemmeldi şiir
______________________________Selamlar usta kaleme