BİR ŞULESİ VAR AŞKIN
Bir şulesi var aşkın kalpten sineye akar
Deryayı dök üstüne, narı deryayı yakar Ne bedendir ne de ruh, ne damardır ne de kan Yüreğe düşen aşktır insanı insan yapan Yaradan hüsn-ü aşkla kâinatı yarattı İçine bal-baldıran özüne acı kattı Sevda ki; Şirin için Ferhat’a dağ deldirir Leyla için Mecnun’u kızgın çölde öldürür Gözdür kalbe aşk saçan, sözdür kalpte gül açan Candır canan uğruna hasret şarabı içen Yıldırım olur bazen bulutlarda ki figan Göz üstünde iki yay ok olur fırlar müjgan Yanarken acı vermez gönlün içinde ateş Sönerken yürekteki yangın cehenneme eş Sinemi yarıp baksan orda seni görürsün Aynanda kendine bak, orda beni görürsün Bir şulesi var aşkın dilden kaleme akar Satırlara döksen de hecesi kalem yakar Şair sevda yolunda yüreği kanlı yürür Coşari bu nasıl kalp aşk bakar aşkı görür 19.07.2013/ Samsun İbrahim COŞAR |
Mükemmel olmuş yüreğine diline sağlık Adanadan sıcak
Selamlar