ÇOBAN OLAYDIM
Memlekette toprağımda köyümde
Olaydım da keşke çoban olaydım Tarla‘sın da toprağında çalışıp Ekmeğimi helalinden bulaydım Şehirlerde her günümüz bir kaygı İnsanlar dağılmış her yana yaygı Buralarda ne sevgi var ne saygı Bir avuç sevgiyi ordan alaydım Mutsuzluklar bur da bizi buluyor Hasretlikten gözlere yaş doluyor Gurbet elde betin benzim soluyor Bir çiçek misali köyde solaydım Metropol illerin büyülü adı var Ne ekmeyin ne yemeyin tadı var Ne soba’ sı ne tandırı badı var Ziyani der keşke köyde kalaydım Şair = Öztürk Erbek Mahlası = Ziyani |