Yar…
Ruhumun
Hicran damlaları vardır
Sinemde kaim olan derin yara
Gamdır, sırlaşan nazardır
Aklım ve izanım bîkarardır,
Vicdan rahatsızdır,
Gönül hicrana ramdır
El açtığım, gönül gözüyle baktığım,
Yıllara sâri sessiz çığlığım,
Umut içinde yanmaktadır

Ne vakit
Hüzün içinde kalsam
Hiç etrafıma bakınmadan
Bir ömür hicran içinde ağlasam
Nedameti, şikâyeti,
Yeis ve kederi, yüreğimden
Hakkıyla uzaklaştırsam
O’nun rızasına adansam,
Ruhumu yücelere çıkartsam,
Gönül makamından hiç uyanmasam

Nefsim
Yine beni zorluyor
Asabiyet içinde hadsizce
Kal etmemi, davranmamı diliyor
Vicdanım sessizleşiyor,
Aklım hakikati aralıyor,
İradem edepte karar kılıyor
Kalbim ey ruhumun sahibi,
Ne olur bir an bile beni
Bana bırakma diye yakarıyor

Nice şair
Ve yazarlar gördüm
Edep ve tevazuu içinde
Bulunmalarını hayli özledim
Nefsi öne çıkartmak,
Hiçliğe ürkek bir nazarla
Bakanları izledim
Ben dedirten,
Dikkat çekmek için çabaya giren,
Sefil kimliklere uzaktan baktım

En azam
Sanatkâr aşikâr değil mi?
Kalbe düşen ilham ve esin
O’nun nimeti ihsanı değil mi?
Ruhun, kalbin, aklın, vicdanın,
İradenin bizzat maliki dururken
Övgü ve minnet O’nun hakkıyken,
Sonsuz hamt O’na
Yapılması gerekirken, niye anlaşılmadı

Sabır nasıl
Bir değerli hazine
Bahtın her lahzasında
Yudumlanan hak ve nasip,
Onunla güzide
Gönül ancak hakikate
Mebni ummandır, ruh sahibine
Adanmış hicrandır biline
Kalbin aklı ve ruhun vicdanı
Hiçlikte kul olmayı diler,
Gerisi avuntu içinde ki bahane

Mustafa Cilasun