BAYRAMA HEDİYEM VARHer gördüğümde onu. Aynı gülen gözler, Aynı masum çehre. Hele bir şey var ki! Yaz kış değişmeyen, Üzerindeki elbise. Elbise ki utangaçlığına vesile. O duygunun yeri de, Küçücük yüreğinde. Yüreğinin izi düşmüş yüzüne, sesine ... Benim de ilk utanmışlığım böylesine. Gözlerimin içine içine bakışları, Unutamıyacağım bir dersti, Belki de ölesiye. Düşündüm sonra Bu bayram , O’na bayram hediye etmeliyim diye. Yer değiştirmeliydik hemde. İlk olmalıydı . Hem ona, hem de bana. Ben ilk kez eski (!) O da ilk kez yeni bir elbise giyinmeliydi Ve hatta kuşanmalıydı. Bu hediyeyi ben vermeliydim. Benim armağanım olmalıydı. Hatamı telafi etmeli. Birikmiş borcumu ödemeliydim. Bunu bu bayram yapmalı ! Çocuğa ’bayram’ Bayrama da yeni bir ’çocuk’ vermeli Zaten bayramlar da Bunun için değiller mi ? Sevda KARA 19.07.2013 - 17.35 |