Tükenmeden UmutlarÂdem ile havva ya acun cennet kılındı Önceleri doğada her şey nasıl yalındı Medeniyet dedikçe özgürlüğümüz çalındı Hepimiz birlik olup cehenneme çevirdik Teknoloji arttıkça yeri göğü deldik biz Yeşili yok ederek çöle tabi kaldık biz Denizleri kirletip dibe öyle daldık biz Savaşları çıkarıp ne canları devirdik Suyumuz tükeniyor bağırıp duruyoruz Hava diye zehirli gazları soluyoruz Gördüğümüz rüyayı hayırla yoruyoruz Kandık dünya malına inançları yitirdik Kardeşlik nerde kaldı nerde kaldı insanlık Denizlerde bilirdik şehre girdi korsanlık Komşumuzu unuttuk şaha kalktı aymazlık Kıskandık kimisini hoşgörüyü bitirdik Seveni sevileni birbirinden ayırdık Haklıyı yere vurup haksızları kayırdık Maddiyata tapınıp aklımızı sıyırdık Şahsi ihtiraslarla sonumuzu getirdik Geç kaldık sayılmayız uyanalım birlikte Savaşları bırakıp derde çare bulalım Sevelim sevilelim ayrım olmaz kimlikte Yaşlanan dünyamızı yaşanılır kılalım Şiir: Ümit GAŞ (Diyarı gurbet) Fotoğraf: Anonim |
Aslında dünyanın sonun getiren de insanlar olacak bu gidişle.
Yüce Allah'ım kimseyi şaşırtmasın..
Şiirinizi çok severek okudum, kaleminiz daim olsun efendim.
Saygımla.