"Biri umut,biri sevdaydı
içinde ki ,çocuklarının adı,
Nasıl,örseleyip çiğnediler acımasızca,"

gurbetten gelen sessiz çığlıklar...o çığlıkların yüreğinin sahibinin iki çocuğu vardı...biri umut,diğeri sevda...ve,medeniyet denilen,insan onurunu pas geçen maddeci beyin,acımasızca çiğneyip,örselediler çocuklarını...sevda ve umut,iki olmazsa olmaz çocuk...içinde masum bir insan uyuyordu o çocuğun...günışığına muhtaç ve geleceğe bakan...zalim maddeperestlik ve ucuz çıkarcılar,koparıp attılar o tomurcuğun özlemlerini...Gurbet...ah gurbet...nasıl da örseliyorsun hayalleri acımasızca...bu mu yeni dünyaya allayıp pullayıp sunduğun yaşam tarzı...

Şairemiz,tercüman olurken kendi ve diğerlerinin duygularına,zengin bir tasvir alanı kullanıyor....olay,gurbet denilen fiziki portrede gelişse de,aslında ruhsal portreler ön planda...insanların hayallerini,karakterlerini,özlemlerini tasvir etmek psikoloji dalında uzmanlık gerektirir...oysa şaire,gurbete dair duyguların resmini çekerken,zengin imge ve benzetmelerle temayı zenginleştirmiş...insana dair duygu ve düşünceleri gözlemleyip dizelere aktarmak ustaca uygulanmış...şairemiz,farklı bir zengin bakış açısına ve kendisine tecrübe olarak pahalıya ve acılara mal olmuş bir birikimin de sahibi...

şairem,her eserinizde gözlemlediğim o zengin ifade gücünüzün hakkını vermek gerek...
"hasret çiçekleri büyütüyor
içinde ki acılarını mayalayan, gurbete inat." dizelerinde gurbete dair gözlemlerin ve duyguların büyük bir fotoğraf olarak göründüğünü söylemek bile yeter...

tebriklerim,gurbet yaşamında umut ve sevda adını verdiğiniz çocukların hayat hikayesinden kesitler sunmanızdaki başarılı tasvirlere ve tercüman oluşunuzaydı gurbet acılarını çekenlere...selam ve sevgilerimle...

bu şiirinizi bir gün yayın alırsam seslendirmek ister ve onur duyarım.

edebiyat adına teşekkür ederim.

sevgi saygımla.

cemil melih.

İçinde öfkeyi bileylemiş yıllarca,
Acılarını,sitemlerini,ayrılıklarını harmanlamış,
yorgun belleğinde.
Peşi sıra ağlıyor emeklerinin ve gençliğinin.
Bir damladan, fırtınalar kopuyor
yolunu şaşırmış,yüreğine sığınmış
hasret çiçekleri büyütüyor
içinde ki acılarını mayalayan, gurbete inet.

Memleket türküleri söylüyor
hasret çiçekleri açtırıyor,gözlerinin daldığı her yerde...

Ve ben her sabah,ellerinden tutup,
Ekim gülücüklü bulutlardan,sabır diliyorum.
yamacında buruk,
sevinci kırık,
çisil,çisil yağmur alıyorum.

Ne deyim,ağzımın bal tadı,
sırtımda ki,umut dolu çıkınım
hergün sana,uzak düşlerinde
kapı oluyorum ,açıp giresin diye.
Memleket oluyorum...



Mükemmel dizeleri severek okudum üstadım
K u t l u y o r u m.....
Yüreğin kalemin daim olsun
__________________Saygılar üstadım

Güzel ve etkili bir anlatım Teşekkür ederim,saygılar.

gurbet acısı olmuş..
güzel bir anlatımdı
yüreğinize sağlık..
saygılarımla..