İnsan özlüyor
Bir sevda biteli yıllar olsa da
O bir sevgiliyi insan özlüyor İnsanın saçına aklar dolsa da O bir sevgiliyi insan özlüyor O aşkın gecesi her gündüzünü Kurulan hayaller her bir sözünü Anısı dününü mektup közünü O bir sevgiliyi insan özlüyor Cananla buluşup gezilen yeri Her gece uykuya dolan düşleri Döküp gitmedikçe bir ecel teri O bir sevgiliyi insan özlüyor İsimler kazılan tüm ağaçları Öpüp okşadığı sırma saçları Yâri gönlünde gül gibi açları O bir sevgiliyi insan özlüyor Ruhunda birçok yaş bir yer alsa da İnsanın gençliği dünde kalsa da Başka aşk kapısı insan çalsa da O bir sevgiliyi insan özlüyor Sedat hünkâr |