Gel, Denizli Aydın; gel de Muğla gör..
Aşkıma engeli yıkar giderim..
Efeler Diyarı o muhteşem yer..
Yoluna Şebingül döker giderim..

Karacoğlan gibi ovaya indim,
Songül deyişini, yeni aşk sandım.
Güzeller içinde bilmeden yandım..
Aşıklar duymazsa, çıkar giderim.

Bakarım, beklerim, gelen olmazsa;
Yolumu, izimi, bilen olmazsa;
’’ Gitme..’’ diye haber salan olmazsa..
Söke den Aydın’dan çeker giderim..

Sevdiklerim, nazlı nazlı küserse..
Gönlümü incitip, dalımı kırsa;
Zeytin sopasıyla sırtıma vursa..
Ak göğsüne bir gül takar giderim..

’’ Belki bir sevdiği vardır..’’ diyerek;
Böylesi sevdalar, zordur diyerek;
Burda aşkın gözü kördür diyerek..
Lafı gediğine çakar giderim.

Okuyar ! mesajın, saklayanlar var..
Bazen çağrı atıp yoklayanlar var.
Denizli..Muğla’da, bekleyenler var..
Dereden, tepeden, akar giderim;
Hülyama bir türkü yakar giderim..

Hikmet OKUYAR
Kuşadası / AYDIN
..........