Gözlerim kurudu ağlamaktan...
Bir damla yaşa hasret.
Hıçkırmak çare değil, iç çekişler biçare.
Yalvarışlar çözüm değil,
Yakarışlar hikaye.

Bir yol olmalı...
Ve öylece ona uzanmalı.
Kırmadan,incitmeden,
Bilmem nasıl sormalı.
Çare olur mu bilmem...
Ya da dikkate alır mı,
Ama tek çarem denemem.

Yoksa....unutmalı mıyım?
Ama nasıl?
Gövdesinde kırılan boynu bükük dalın,
Yavaş yavaş kuruması gibi,
Ayrılığın yükünü zamanda eriterek,
Razı mı olmalıyım?
Evet ama,
Ben onsuz ne yaparım?
Fırtınalı gecelerde kolay mı bir başına kalmak?
Çözüm mü kör sokaklarda hıçkırarak ağlamak?

Ah zalim, sen beni nasıl da çaresiz bıraktın.
Geride bir zavallı, bir derbeder bıraktın.

Şimdi ben gel-git..lerle çalkantılı,
Bir ona, bir bana koşuyorum.
Biliyorum, o bensiz yapar,
Ama ben onsuz yapamıyorum.

Ben sensiz yaşamıyorum.

(2007)

Ayhan Kibar