AŞK DOĞUYORDU
Ateşler boğuluyordu,
Harman yangınlarında, Yaşamlar SEL, Umutlar DAĞ oluyordu.... Alev Alevdi GÜNEŞ,, Ateşi kıskanırcasına.... Bense, Yaşama UMUT ekiyordum, Umuda YAŞAM... Ölüme neşter atıp Şifa dağıtıyordum, tüm arzulara Tekmil zamanlara..... Çisil çisildi YAĞMUR, Bulutlar özleme SON diyordu SEVGİ yağıyordu, AŞK doğuyordu, YAŞAM oluyordu... 05 / 7 / 20013 Necip KAHRAMAN |