Sen bana gelde bende sana geleyim diye yazılmaz dizeler
Mısralara yansır aynadaki yüzüm gibi duygularım
İki satır yorum ile süslenmez içimdeki hisler
Gerçekçilik dostluk ister şiir



Gruplaşmaya meyil vermez kara kalemimdeki mürekkebim
Yada koşmaz ayaklarım güne gelmek böcek almak için
Yazarım saçmada olsa yazarım
En azından dökerim elma kadar yüreğimdeki duyguları dizelere



Dağ başında terörist değilim
Mısralarımın mücahitiyim
Saklanmam bir ekranın arkasına
Delikanlı gibi açık yüreklilikle buradayım



Düşürmem peltek dilimden seviyemi
İçtenlikle samimiyetle yaklaşırım herkeze
Samimiyetin dürüstlüğün kalmadığı cihanda
Bir kuru selamı bile saklarım gönül ambarımda



Belki gün gelir bir selam
Bir merhabayı doğurur diye
Beğendirmeye uğraşmam kimseye yazdıklarımı
İçimi acıtırken samimiyetsiz duygular



Maalesefki dostluğun yok olduğu
İnsanların kibre ve gösterişe büründüğü zamanda
Gerçek bir dostu gerçek bir yürekte yaşatmak varken
Sadece hayelde bırakır insanlık




Şimdi elimdeki kalem gibi
Dizeleriminde kıçı kırıldı
Varsın kırılsın kalbimin yanında ne önemi varki
Elek yaptım kalemimi astım duvara
Yazmaz sanırım artık hiçbir alfabetik cümleyi





ARDA’CA