Ağlatma Yeter
Bir mendil alıp da aşkınla yanan
Gözümü sil benim ağlatma yeter Her vakit durmadan adını anan Susmayan dil benim ağlatma yeter Her gece girersin benim düşüme Seni düşünmekten bakmam işime Bir vakit çık da gel takıl peşime Aklımı al benim ağlatma yeter Ne idi bizi bu hale getiren Ben değildim aşkı birden bitiren Rotadan şaşıp da yönü yitiren Deryada sal benim ağlatma yeter Hasretin kalbimi kavurup yakar Başımdan sisiyle dumanı çıkar Deliren bu sevda gözümden akar Çağlayan sel benim ağlatma yeter Hazana döndürdün sıcak yazımı Kırdırdın duvarda dertli sazımı Nerden bileceksin derdim sızımı Kırılan dal benim ağlatma yeter Gönlümü almadın bir bade sunup Bir taht kuramadım kalbine konup Soğuk kış gününde ayazdan donup Üşüyen el benim ağlatma yeter Beni böyle hergün üzürek yoran Kalp mi tokmak mıdır göğsümde vuran Kaysı Mecnun edip yürek kavuran Düştüğü çöl benim ağlatma yeter azaptar ŞİİRİMİ GÜNE SEÇEN SEÇKİ KURULUNA SONSUZ TEŞEKKÜRLERİ Mİ SUNUYORUM. Yorum yazma zahmetinde bulunan tüm dostlara da teker teker teşekkür ediyorum. |
Kutlarım kalemini kardeşim.
Sağlıcakla.