Azap Meleğim
Seni sevgin öğretti,bana gülmeyi,herşeyi.
Esir ettin beni,çok gördün bir yudum sevgiyi. Nasıl başardın bilmem,kalbime girmeyi. İsmin artık,bundan sonra,azap meleği.. Seni görünce,mutluluğu buldum sanmıştım. Ellerin,elimdeyken,sahte gülüşüne aldanmışım. Vereceksin diyerek,kalbini,rüyalara dalmıştım. İnkar edemem asla,gerçekten sevmiştim. Yakıyor içimi,hasretinin ateşi. Olamnıyorum başkasıyla,unutamıyorum seni. Rüya gibi de olsa,taşıyacağım,bu sevgiyi. Unutmama imkanyok,ne sevgimi,ne hislerimi. Mutluluklar benden sana,azap meleği.. |
Bir yanda;''Ben seni gizli sevdim, bilmedim alem duyar!...'' diyor türküler...
Aşktan, sevgiden yana her kalbin algıları, beklentileri aynı değil. Bu yüzden, girilen o sevda yolunda birilerinin hayalleri ağlıyor hep...
Çok güzel bir seslenişti yine.Seni yakından tanıyan biri olarak bu şiirleri ezberinde saklamana da hayranlığımı belirtmeliyim. Tebrikler, selamlar, sevgiler Necip...