SAYENDEbir gün bana yüreğini anlat demiştin yüreğimde yara almadık yer yokki nasıl anlatayım kimseyi kırmamak adına hep kendimi kırdım kimseyi incitmemek adına hep yüreğimi kanattım sonunda kırgın incinmiş hep üzülen oldum gözyaşlarımı bırakıyorum sınırsız hüzünler şehrinde yaşıyorum sokağı yok ev nosu yok her yanı yalnızlık kokan çiçeklerle bezeli gönül bahçemde güllerin rengi mor sümbüllerden kan damlıyor zakkum kokusunu salmış acısına ağlıyor daha anlatayımmı arkadaş yüreğim nasıldır bir damla sevgiye hasret bir gülüş bir tatlı söz değilmidir özlem sustum... şahinin pençesinde çırpınırken yürek yıldızlar indi birer birer güneşi tutmak isterken ellerim hani ben kadınların en hayırlısı idim yüzüm gülerken dilim tatlı idi dudaklarımın kıvrımıydı hoşuna giden kara gözlerimdi sana yön gösteren pusula şaştı gün geceyemi karıştı sorguya çekilirken ne haddim ne hakkım seni sorgulamak değilki niyetim her koyun kendi bacağından asılır sayende bir kez daha öğrendim hayrunisa şenel siyah gecem |